ΟΙ ΤΣΙΦΛΙΚΑΔΕΣ ΟΙ ΚΟΛΙΓΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΤΣΑΜΠΑΣΗΔΕΣ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ . ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

[ ΟΙ ΤΣΙΦΛΙΚΑΔΕΣ ΟΙ ΚΟΛΙΓΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΤΣΑΜΠΑΣΗΔΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΥΡΣΟΥΠΟΛΙ]

ΜΗ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ

ΜΕΡΟΣ 1ο

σε πρώτη δημοσίευση

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΜΕΛΕΤΗ

Ιστορικά στοιχεία

ΟΙ  ΚΟΛΙΓΟΙ

                                                                 

Οι κολίγοι

 δούλευαν μέσα σε ασφυκτικά σκληρές συνθήκες. Όργωναν με ξύλινο αλέτρι που το τραβούσε το βόδι, θέριζαν με το δρεπάνι, αλώνιζαν με το δοκάνι, μετέφεραν τη σοδειά με τη βοϊδάμαξα.

Οι ίδιοι οι τσιφλικάδες και οι επιστάτες τους φέρονταν στους κολίγους τους σαν να ήταν ζώα. Τους υποχρέωναν να εργάζονται από ήλιο σε ήλιο, ακόμα και τις Κυριακές. Δεν τους επέτρεπαν να φιλοξενούν ανθρώπους στα σπίτια (καλύβες) που έμειναν, να κυκλοφορούν στους δρόμους μετά τη δύση του ηλίου, ακόμα και να παντρεύονται.

Δεμένοι με τα τσιφλίκια ήταν και οι λεγόμενοι προλετάριοι της υπαίθρου - παρακεντέδες και κουλουκτσήδες - που ήταν ακτήμονες χωρικοί, οι οποίοι χρησιμοποιούνται και από τους τσιφλικάδες, αλλά και από τους κολίγους, είτε ως εργάτες γης, είτε ως βοσκοί ή και για άλλες δουλειές. Μερικοί γίνονταν αγροφύλακες, τεχνίτες, αγωγιάτες - αυτοί πληρώνονταν από τους κολίγους και τους τσιφλικάδες - αλλά στην πλειοψηφία τους ήταν εξαθλιωμένο αγροτικό προλεταριάτο που αμειβόταν σε είδος (στάρι, παπούτσια κλπ.) και ήταν σε χειρότερη μοίρα ακόμα και από τους κολίγους.

Εκτός από τη σκληρή δουλειά και τους συνεχείς βάρβαρους κατατρεγμούς από τους τσιφλικάδες, οι κολίγοι είχαν να αντιμετωπίζουν και τις ασθένειες - ιδιαίτερα την ελονοσία - που τους θέριζαν.
Πολύ μεγάλο πρόβλημα ήταν οι εξώσεις και απειλές εξώσεων από τα κτήματα των τσιφλικάδων, οι οποίες απέκτησαν και επίσημο χαρακτήρα, το 1899, με το νόμο της κυβέρνησης Θεοτόκη περί «εξώσεων δυστροπούντων ενοικιαστών».Οι κολίγοι στην πυσρούπολι ήταν αρκετοί αλλά και πολλοί ήρθαν απο τα ξένα και τις γύρω περιοχές έχοντας σκοπό να καταλάβουν μερικά εδάφη για καλιέργεια για να μπορούν να ζήσουν  τις οικογένειες τους αλλά δυστηχώς λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο ,δηλαδή τους τσιφλικάδες και τους τότε κοτζαμπάσηδες που΄ήταν μιά φάρα, συνεχίζεται.....

                                                                   ΟΙ ΤΣΙΦΛΙΚΑΔΕΣ

                                                       

οι τσιφλικάδες

Μια κατηγορία τσιφλικάδων ήταν από τους Έλληνες της διασποράς (Ρωσία, Ρουμανία, Τουρκία κ.ά.). Πολλοί απ' αυτούς - Ζαρίφης, Ζάππας, Ζωγράφος, Σκυλίτσης, Στεφάνοβικ, Καραπάνος, Μπαλτατζής κ.ά. - ήταν άνθρωποι του κεφαλαίου που ασχολούνταν με χρηματικές και τραπεζικές δραστηριότητες.

Υπήρχαν και οι τσιφλικάδες «εκ περιστάσεως» - νομάρχες, δικαστικοί, διοικητικοί υπάλληλοι, βουλευτές, υπουργοί κ.ά. - που έγιναν τα «νέα τζάκια», καθώς και μερικοί που ήταν πριν κολίγοι και οι οποίοι ήταν οι πιο στυγνοί εκμεταλλευτές των κολίγων.

Στα τσιφλίκια τους - το καθένα ήταν από 10.000 έως 100.000 στρέμματα - δούλευαν οι κολίγοι. Ήταν ακτήμονες που καλλιεργούσαν τα κτήματα και έδιναν μέρος της σοδειάς - τη λεγόμενη μορτή - στους τσιφλικάδες, ενώ πλήρωναν και φόρο στο κράτος (το λεγόμενο «φόρο αροτριώντων», που επέβαλε η κυβέρνηση Τρικούπη).

Δεμένοι με τα τσιφλίκια ήταν και οι λεγόμενοι προλετάριοι της υπαίθρου - παρακεντέδες και κουλουκτσήδες - που ήταν ακτήμονες χωρικοί, οι οποίοι χρησιμοποιούνται και από τους τσιφλικάδες, αλλά και από τους κολίγους, είτε ως εργάτες γης, είτε ως βοσκοί ή και για άλλες δουλειές. Μερικοί γίνονταν αγροφύλακες, τεχνίτες, αγωγιάτες - αυτοί πληρώνονταν από τους κολίγους και τους τσιφλικάδες - αλλά στην πλειοψηφία τους ήταν εξαθλιωμένο αγροτικό προλεταριάτο που αμειβόταν σε είδος (στάρι, παπούτσια κλπ.) και ήταν σε χειρότερη μοίρα ακόμα και από τους κολίγους.

Οι ίδιοι οι τσιφλικάδες και οι επιστάτες τους φέρονταν στους κολίγους τους σαν να ήταν ζώα. Τους υποχρέωναν να εργάζονται από ήλιο σε ήλιο, ακόμα και τις Κυριακές. Δεν τους επέτρεπαν να φιλοξενούν ανθρώπους στα σπίτια (καλύβες) που έμειναν, να κυκλοφορούν στους δρόμους μετά τη δύση του ηλίου, ακόμα και να παντρεύονται.

Επιπλέον, το αφεντικό είχε το δικαίωμα να ξεπαρθενεύει τα ανύπαντρα κορίτσια, να κοιμάται την πρώτη νύχτα του γάμου με τη νύφη - το λεγόμενο «δικαίωμα της πρώτης νύχτας» - να έχει τις παντρεμένες γυναίκες στη διάθεσή του για να συγυρίζουνε το κονάκι του και να του κάνουν το κέφι. 

Στην Πυρσούπολι υπήρχαν τσιφλικάδες πολλοί αλλά και μετά τον πόλεμο ειδικά μετά την μετανάστευση όπου έφυγαν οι ντόπιοι στα σκλαβοπάζαρα της Ευρώπης έμειναν κάτι τσιπλάκηδες που με το ζόρι αλλά και  την μαγκιά τους κατόρθωσαν σιγά - σιγά να καλλιεργούν παράνομα τις ιδιοκτησίες των φευγάτων για πολλά χρόνια χωρίς να καταβάλουν το αντίτιμο για το ενίκοιο των χωραφιών και έτσι μέχρι να αρχίσουν  να έρχονται οι επιδοτήσεις κανείς δεν ήξερε τι γινόταν. Μετά , κατά την δεκαετία του 80 ξύπνησαν μερικοί  ντόπιοι και ζητούσαν νοίκια , ώστε να ξεσηκωθούν και άλλοι ζητώντας.  συνεχίζεται......

                                                                 ΟΙ ΚΟΤΣΑΜΠΑΣΗΔΕΣ

                                

Οι κοτζαμπάσηδες

 στα τούρκικα σημαίνει ο προεστός, ο κοινοτάρχης. Υπήρξαν η οικονομική ολιγαρχία της εποχής, οι έχοντες και κατέχοντες, οι αντιπρόσωποι των τουρκικών συμφερόντων προεπαναστατικά και των δυτικών μετεπαναστατικά. Βαθύτατα συντηρητικοί, προσκυνημένοι και φιλότουρκοι. Οι Έλληνες τους ονόμαζαν «χριστιανούς Τούρκους». Ντύνονταν και συμπεριφέρονταν σαν Τούρκοι και έπαιρναν τους φόρους από τους εξαθλιωμένους ραγιάδες για να τους παραδώσουν στα αφεντικά τους και φυσικά να κρατήσουν το μερίδιό τους. Επέβαλλαν φυσικά και την «τάξη» καθώς είχαν προσωπικούς στρατούς από ένοπλους μπράβους, κυρίως Ρουμελιώτες, για να τρομοκρατούν τους κακόμοιρους χωρικούς.Στη Δράμα και ειδικά στην αρχαία πυρσούπολι υπάρχουν μαρτυρίες για κοτζαμπασηδες που έζησαν και άφησαν πίσω τους  κληρονόμους αλλά και μεταφερόμενους απο βόρειες περιοχές όλοι τους ήταν και είναι δωσίλογοι και άεθνοι χωρίς  συγκεκριμένη ιστορική ταυτότητα κάτι σαν Σλαβομακεδόνες   και τουρκόγυφτοι  καθώς και εξόριστοι απο την παλαιά Ελλάδα   για να διαφεντεύουν τους γηγενείς κάτοικους σκηνίτες και νομάδες ντόπιους κατοίκους της πυρσούπολις  που τους ονόμαζαν προσότσανλήδες.κάτι σαν< παρακατιανούς > συνεχίζεται....

ΟΙ ΑΦΩΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΒΕΛΑΖΟΝΤΕΣ

ΜΠΕ-  ΜΠΕ -  ΜΠΕ .

                                                             

Τρείς μήνες και πάμε για τέταρτο και οι δημογέροντες του μεγάλου δημοσυμβουλίου  της  Πυρσούπολις  διαβουλεύονται  σχεδόν δυό φορές κάθε μήνα για να πάρουν αποφάσεις για  το καλό των  υπηκόων της. Έχουμε βέβαια και παραμάγαζα που τα λένε επιτροπές που και αυτές οι παράγκες ανοίγουν κάθε δυό και τρείς. Τα φιρμάνια πάνε και έρχονται και όλα πάνε καλά. Μέσα όμως στο δημοσυμβούλιο είναι  είκοσι επτά  [27] δημογέροντες που τους έχει εκλέξει ό λαός για να μιλούν για αυτούς μια και οι υπήκοοι της Δημοχώρας έχουν πολλές δουλειές να κάνουν και δεν μπορούν να είναι συνέχεια στο δημοσυμβούλιο για να τους βλέπουν πως εργάζονται . Αυτοί  λοιπόν καπνίζουν την πίπα της ειρήνης πριν μπουν στο υπόγειο για να πάρουν αποφάσεις για το καλό των υπηκόων ,αφού αυτό το κανονίζει  η δημογερόντισα προεδρίνα ώστε κατά την διάρκεια  της συζήτησης να μην ομιλούν όλοι μαζί και γίνεται μπάχαλο , αλλά και να μιλούν μόνο αυτοί που είναι άκαπνοι. Μεγάλη μαεστρία που κληρονόμησε από τον πρώην .  Με τον τρόπο της λοιπόν έκανε δύο παρατάξεις τους άφωνους και τους βελάζοντες. Έτσι λοιπόν μέχρι στιγμής μόνο δύο ή τρείς το πολύ τέσσερεις ,από τους είκοσι επτά  δημογέροντες  έχουν φωνή και τουλάχιστον δικαιολογούν τον μισθό τους αλλά και αυτοί μόνο βελάζουν  με αποτέλεσμα  μερικοί υπήκοοι  που έρχονται για να τους ακούσουν αναγκάζονται από τα πολλά βελάσματα, να φεύγουν και έτσι το σχέδιο εξελίσσεται ομαλά ,ονομάσθηκε   σχέδιο [ραχάτ μπαξέ] απο κάποιον που ήταν {γενικός- μέχρι και αντ αυτού} πρίν τις εκλογές , που στη γλώσσα των υπηκόων μεταφράζεται <δημονεκροταφείο> . Όλοι οι άλλοι ζουν στον κόσμο τους αφού για αυτό κανόνισε η δημογερόντισα να είναι  ήσυχοι διότι έχει για τον κάθε ένα, ράμματα για την γούνα του ώστε, άν θέλει να πεί  κάποιος κάτι  του θυμίζει τα ράμματα .  Για κάθε περίπτωση έχουμε τα ντόπερμαν και τον δρακουμέλ εφεδρεία ώστε αν χρειαστεί  να επέμβουν θα το κάνουν μετά από διαταγή της Δημογερόντισας. Τώρα πώς θα μπορέσουν να είναι διαβασμένοι όλοι οι δημογέροντες για να τους δίνει το λόγο το Προεδρείο, σκέφτονται λένε κάποιοι μέσα από το {χάνι} ότι θα τους περάσουν όλους αυτούς από φροντιστήριο και θα βάλουν καθηγητή κάποιον   Μάκη από άλλη χώρα, μια και είναι  ειδικός σ αυτά .Για τα άφωνα της αντιπολίτευσης θα αναλάβει κάποιος καθηγητής που έχει αστροφυσικές γνώσεις , έτσι λένε κάποιοι απο το πέτρινο χωριό , ώστε να είναι έτοιμοι για διακτινισμό μιά και είναι στην πραγματικότητα {χαμένοι στο διάστημα}  Αυτά και άλλα γίνονται στη πυρσούπολι μια πόλη που είναι φανταστική.